شاید همین روزها توهم به خواهرت، مادرت ،دوستت یا هرکس دیگری گفته باشی که دلت برای هیئت ها تنگ شده، برای حال وهوای عاشورایی دل های همه ایرانی ها . شاید هم اشکی حلقه زده باشد توی چشم هایت وفکرت با همراهی دلت هوایی تمام شب های اشک ونیت های پاک هیئتی ها باشد .

شاید از رنگ سیاه کمی دلت بگیرد اما سرت را بالا می گیری ومی گویی همین رنگ سیاه عزا وهمین پرچم سرخ شهادت افتخار من است .

شایدباز هم فکرکنی وشاید هم دنبال کارت رابگیری ودل خوش شوی به این فکر افتخار آمیز.

دوست من بیا فکر کنیم که نگاهمان چقدر عرق عاشورایی دارد؟دلت تا چه اندازه با این جمله که بارها وبارها شنیده ای مانوس است؟

همین جمله که شاید دلت را پر از شعف ارزش ها کرده باشد :

((کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا))

شاید فکر نکرده ای به میدان مبارزه امروزت، به جنگ درونت، به کربلای تمام احساست ،مبارزه ی پیروزمندانه تو، حرف تو، شعارتو وباز پیوند میان نگاه ها، دل ها واحساس های من وتو .همین هایی که ما می شویم.

شاید اگر از پشت شیشه های سرد ورخوت انگیز اتاق بیماران یک بیمارستان گذشته باشی، این مبارزه لحظه به لحظه را درک کرده باشی . شاید زمانی که اشک کودک یتیم را روی دامن مادرش دیده باشی، فهمیده باشی زمین کربلا کجاست .

شاید اگر ظلم را در حق هم نوعانت در گوشه گوشه این دنیای بزرگمان، یعنی زمین دیده باشی ،

به یاد بیاوری پیام مظلومیت را .....

شاید دستی به یاری بلند کرده ای. شاید حتی به نگاه خسته بیماران لبخند زده باشی . شاید به دست کودکان یتیم آب نباتی داده باشی . شاید بارها وبارها از ظلم در خودت شکسته باشی .

اما دوست من ،اگر فکری کرده ای، اگر دیده ای یا اگر یاری شان کرده ای، اگر می خواهی قدمی برداری، اجرت با امام حسین (ع).

عاشورا ومحرم بزرگداشت مبارزه ی هر روز وهر لحظه ماست . بزرگداشت اتحادوپیروزی ما در برابر ظلم وزوال.