زندگی مثل کلاس ریاضی است که باید در آن شادی هارا جمع کرد ،کینه ها را تفریق نمود ،محبت راضرب

ولطف و مهربانی را تقسیم کرد .باید با محاسبه زندگی و مساحت عمر ،شکل مناسبی به شخصیت خود داد.

باید مرکز دایره حیات را یک انتخاب خوب قرار داد .باید بیش از سطح به عمق اندیشید تا حجم معنویت زیاد شود.

زاویه دید را باز کنیم ودر خط مستقیم به موازات حق پیش رویم تا هندسه وجودمان آشفته نشود .

باید حساب عمرمان را داشته باشیم تا آدم حسابی شویم .

اگرهندسه زندگی را خوب بشناسم مهندس هستیم.

بیایید با پرگار عشق وایمان دایره ی تلاش ومجاهدت را بر محور ولایت ترسیم کنیم

و محیط زندگی را به صحنه تبلور تعهد وعمل به تکلیف مبدل سازیم .